فرهنگ نامه‏ ها از«سفر» تعریف‏هاى مشابهى ارائه داده‏اند. در فرهنگ معین آمده است: سفر، در لغت به معناى بیرون آمدن از شهر خود و به محل دیگر رفتن است، نیز به معناى قطع مسافت و راهى که از مکانى به مکان دور طى مى‏کند، آمده است.
اگر بخواهیم به مهم ترین تاثیرات مسافرت و تفریح اشاره کنیم می توان گفت، کاهش استرس ها و دغدغه های روحی و روانی، خارج شدن از حالت روزمرگی، احساس شادابی روحی و نشاط، رفع خستگی، دست یابی به تنوع دیداری و شنیداری، کسب تجربه، افزایش حس صمیمیت، تحکیم بنیان خانواده، دست یافتن به حس روحیه جمعی و مشارکت می تواند از جمله تاثیرات مسافرت و تفریح در بین افراد و خانواده ها باشد.
در قرآن کریم این آیه شریفه درخصوص سفر آمده است: "لاقل سیروفی الارض بگویید" بر روی زمین سیر و سفر کنید. در واقع سیر و سیاحت روح و روان انسان است که با دیدن مکان‌های دیدنی و مناظر زیبا روحیه انسان را شاداب می‌کند.
سفر علاوه بر ایجاد نشاط در اشخاص و فوایدی اجتماعی که ذکر شد می تواند از لحاظ فردی نیز سبب بالاتر رفتن اعتماد به نفس،  عزت نفس، بهبود شخصیت، ایجاد انگیزه، خودشناسی، کاهش تنش های داخلی اشخاص شده و این خود نقشی درمانی خوبی دارد، به شرط آن که آن ها در این لحظات تنهایی به دغدغه ها و مشکلات آینده خود فکر نکنند، بلکه به توانمندی و زیبایی استعدادشان فکر کنند.تاثیرات سفر چه بزرگ و چه کوچک، شکل زندگی‌ را تغییر خواهند داد. گاهی این تاثیرات مثبت هستند و گاهی هم می‌توانند منفی باشند. بزرگترین تاثیر مثبت سفر کسب تجربه است.
حضرت علی (ع) فرمودند : در سفر 5فایده است.
* بر طرف شدن ناراحتی ها و افسردگی ها
*به دست آوردن سود از راه تجارت و کسب وکار
*به دست آوردن دانش
*اخلاق انسانی
*ملاقات با بزرگان و صاحبدلان